Obiekty

Wieża widokowa jest umiejscowiona na najwyższym wzniesieniu Wzgórz Strzelińskich (Gromnik  393 m. n.p.m.), które leży nieopodal miejscowości Romanów. Wieża widokowa jest pierwszym elementem zagospodarowania góry Gromnik. Działanie to pozwoli powrócić do lat świetności tego miejsca, kiedy to wybudowana na szczycie góry Gromnik wieża była atrakcją dla odwiedzających górę turystów nie tylko z regionu, ale i całej Polski. Promocja tego miejsca przyczyni się do rozwoju lokalnej przedsiębiorczości - zwłaszcza agroturystyki i rękodzielnictwa. Budowa wieży zapoczątkowała rozwój infrastruktury wokół góry Gromnik, a także przyczyni się do rozwoju turystyki na terenie Gminy Przeworno.  Cała konstrukcja ma około 25m wysokości co pozwala podziwiać piękną panoramę Gminy Przeworno.

Historia

W czasach prehistorycznych Gromnik mógł być miejscem kultu pogańskiego, podobnie jak Ślęża. Z późniejszych czasów zachowały się ślady grodziska - od VIII do V w. p.n.e. znajdował się tu gród kultury łużyckiej.

W wiekach IX - X n.e. znajdował się tu gród Ślężan. Gród ten miał powierzchnię 2 - 2,5 ha; był więc niewielki, ale świetnie ufortyfikowany wałami o drewniano-ziemnym trzonie z obłożeniem obrobionymi kamieniami, gdzieniegdzie przechodzącymi w kamienny mur. Od X do XV w. Gromnik był niezamieszkany, wskazuje na to m.in. całkowity brak ceramiki z tego okresu w materiałach kopalnych. W XIII i XIV w. tereny wokół Gromnika należały do rodziny Samborów. W 1340 r. wdowa po rycerzu Janie Samborze sprzedała rosnący wokół góry las bukowy proboszczowi Strzelina - Witalisowi.

Najstarsza zapisana w 1427 r. nazwa Rabesberg pochodzi prawdopodobnie od pochodzącego z tego rodu XIII-wiecznego rycerza Gosława Wrony lub jego syna Henryka Rabe.

W średniowieczu, w 1427r. na Gromniku zakładają siedzibę Hans i Opitz von Czirn przybyli z Czernicy, miejscowości leżącej na pograniczu Wielkopolski i Śląska. Zostali oni sprowadzeni przez książąt brzeskich. W okresie wojen husyckich zdobyli sławę kombinatorów, którzy przystają do silniejszych. Wykorzystując słabość władzy książęcej, w roku 1439 Czirnowie uzyskują od Elżbiety wdowy po księciu Ludwiku II brzeskim zezwolenie na budowę zamku na szczycie Gromnika i zrobili z niego gniazdo rozbójników. Napadali najczęściej na karawany kupieckie jadące z Czech wzdłuż Wzgórz Strzelińskich do Wrocławia, potrafili także docierać na przedmieścia Brzegu, a nawet splądrować zamek biskupi w Otmuchowie.

Uprawiany przez Czirnów raubritterski proceder spowodował, że zamek był w 1443 r. oblegany przez wojska wrocławskie i biskupie. Po dwutygodniowym oblężeniu z użyciem artylerii doszło do honorowej kapitulacji, a zamek został zburzony. Wkrótce w 1446 r. bracia Czirn uzyskali od książąt brzeskich Jana i Henryka zgodę na odbudowę zamku. Wykonano ją w ciągu jednego roku. Prowadzone w 2013 roku badania dr Krzysztofa Jaworskiego wykazały, że fundamenty, które uznawane były kilka lat temu za pozostałości rotundy, powstały jednocześnie z wieżą donżonu zamku zbudowanego po 1446 r. W 1480 z polecenia księcia legnicko-brzeskiego Fryderyka zamek został ponownie i ostatecznie zburzony.

O ruinach na Gromniku przypomniano sobie dopiero po I wojnie światowej. Na szczycie góry znajdowała się gospoda i wieża widokowa, zburzone w 1945.

Oferta

czynne w dniach:

pt. 15:00 - 20:00
sob. - nd. 13:00 - 20:00